Kafka Büyüksün

Bundan 4 ya da 5 sene evvel-tabi toyduk o zamanlar, gençtik, heyecanlıydık- boktan, sigara dumanlı, kötü çayı olan bir cafede saatlerce oturup geyik yapardık. Geyik dediysem de sadece dalga amaçlı değil arada ciddi konular tartışır sanattan, sinemadan, edebiyattan bazen de politikadan olmak üzere beynimizi ütülerdik karşılıklı. O zamanlarda -ah nostalji- bir ara konu döndü dolaştı Kafka'ya geldi. Çoğu kişinin bildiği Kafka'nın eserlerini yakması için arkadaşına verdiği, arkadaşının onları yakmaması ve bastırması ile ilgili münakaşa etmekteydik. Konunun ekseni Kafka'nın yazma sebebinin onları başkası okusun diye mi yoksa yazmak için yazdığı mı idi; ya da buna benzer birşey. Ben o zamanlar Kafka sever olarak gerçekten yazdıklarının yakılmasını istediğini arkadaşına verirken onları gerçekten yakması istediğini savunmaktaydım. Arkadaşlarım ise arkadaşının onları yakmayacağını bildiğini ve o yüzden ona verdiğini söylüyorlardı. Daha sonraları ben de yazdığım şeyleri yazma ihtiyacını tatmin için mi yoksa başkaları okusun diye mi yazdığımı bilemeden yazılar yazdım. Hatta başkalarının okumasını istemediğim çok yazılarım olmuştur. Ama yazarken düşününce insan fark ediyor ki, yazmak zaten ötekinin okuması için yapılan bir eylem. En uç örnekte bile misal yazıp yazdıklarını derhal buruşturup atmak, ne bileyim yakmak, üstüne sifonu çekmek; bütün bunlarda bile yazarken başkaları okuyacakmış gibi yazıyorsun. En azından kendin yazarken bir yandan da okuyorsun.

Neyse efendim gecenin ikisinde ilk defa bir blog açıp oraya ne yazayım diye düşünürken bu olay aklıma geldi. Büyük ihtimalle kimse bu yazılanları okumayacak. İnternetin kullanılmayan sayfalarından biri olarak kalıcak belki. Ama ben genede Kafka kadar pesimist olmadan yazdıklarımı yayınlıyorum. Ha kimse görmez hiç reklamını yapmam buranın, arkadaşlarıma lan bakın site açtım gelin demem, millete mesaj atıp bak link değiştirelim diye yaltaklanmam, ekşisozluk'e link koymam ama en azından yayınlıyorum. Bir ara çıplak hatun fotogaflarından bir site yapmayı düşünüyordum arkadaşlar girsin baksın diye, fakat becerememiştim. Belki bu blog olayını beceririm. Üşenmez de arada bir yazarım. Başkaları, ya da kendim için. Öteki için.

Büyük adamsın lan KAFKA.